juni 2025

10 jaar ondernemen met gezond verstand: waarom verduurzamen begint bij mensen, niet bij regels

Die combineert jouw persoonlijke reis met een duidelijke stelling. Wil je een variant die net iets luchtiger of spannender klinkt? Ik geef je graag alternatieven 👉

Kort, krachtig en prikkelend — en het zet meteen de toon voor jouw persoonlijke kijk op verduurzaming.

Wil je er nog een paar alternatieven bij ter vergelijking? 👉

Tien jaar geleden begon mijn avontuur als zelfstandig ondernemer

Geen groot plan, geen strategisch moment—gewoon een kans die zich voordeed bij een oude werkgever. Achteraf noem ik het geluk, maar ergens voelde het ook als het juiste pad. Wat ik toen nog niet wist, is hoezeer dat moment het begin was van een reis die volledig op gevoel zou verlopen.

Ondernemen, zo bleek al snel, is voor mij geen optelsom van offertes, spreadsheets en marketingstrategieën. Het is vertrouwen. Vertrouwen dat werk komt wanneer je ervoor openstaat. Dat je met de juiste mensen werkt als je dicht bij jezelf blijft. Mijn vrouw zegt weleens gekscherend: “Jij hebt geen werk… en vijf tellen later zit je agenda vol.” En ze heeft gelijk. Ik werk voor wie bij me past. Voor wie gelooft in wat ik doe. En dat werkt.

Het is niet toevallig. Ondernemen zit in mijn bloed. In mijn familie draaide het altijd al om pionieren, kansen zien, zelf verantwoordelijkheid nemen. Dat ik ooit voor mezelf zou beginnen, was eerder een kwestie van timing dan van keuze. Toch is het elke dag opnieuw een leerproces. Nieuwe situaties, onverwachte wendingen, groei. Dat maakt het spannend, en precies dat maakt het mooi.

In die reis ontdekte ik dat verbinding cruciaal is

Niet alleen met klanten, maar met mensen. Tijdens een afspraak kijk ik altijd even rond. Wat staat er in de kast? Een boek over wielrennen, een oude camera, een award? Die details vertellen vaak meer dan een cv of elevator pitch. Ze geven me iets om op aan te haken. Een gemeenschappelijke interesse. En dat maakt het verschil. Zaken doe je immers met mensen, niet met functies.

Vorig jaar bracht ik zes dagen door in de Zweedse natuur. Geen bereik. Geen planning. Alleen stilte, water, vuur. Het was confronterend en helend tegelijk. Want in die rust werd duidelijk: verduurzaming begint niet bij techniek. Het begint bij bewustzijn. Bij de vraag: hoe wil je leven? Wat heb je nodig om goed te functioneren, niet alleen als ondernemer, maar als mens?

Daar zit voor mij de kern van duurzaamheid. Niet alleen isolatie en zonnepanelen, maar leefkwaliteit. Tijd nemen. Stil durven staan. Ruimte maken voor echt contact. Bij Meijer Verduurzaamt gaat het uiteindelijk altijd om mensen. Of het nu gaat om een koelinstallatie voor een vastgoedpartij of een compleet traject voor een duurzaamheidslabel: de vraag is steeds weer—hoe ervaren mensen de plek waar ze werken of wonen?

Normen versus gezond verstand

En dat brengt me bij iets wat me bezighoudt: normen versus gezond verstand. In een bijeenkomst hoorde ik iemand trots vertellen over een renovatie: warmtepomp, restwarmte, alles volgens de laatste inzichten. “En de ventilatie?” vroeg ik. “Teruggebracht naar de norm,” klonk het. Tja. De norm is het minimum. Maar mensen functioneren niet op het minimum. Ze willen fris kunnen werken, zich kunnen concentreren, geen last hebben van muffe lucht.

Daarom verhoog ik die ventilatiehoeveelheden liever. Niet alleen omdat het gezonder is, maar omdat het rendeert: meer comfort, meer productiviteit, meer duurzaamheid. En dat hoeft echt niet meer energie te kosten—als je het slim aanpakt, win je op alle fronten.

Tien jaar pionieren heeft me veel geleerd.

Over ondernemen, over mensen, over mezelf. Maar vooral over de kracht van vertragen. Van echt luisteren. En van ruimte maken—voor frisse lucht, voor verbinding, voor verandering.

👉 Dus nu ben ik benieuwd: Waar pionier jij in? Wat is voor jou die kast, dat meer, die frisse lucht?

Bekijk of luister deze podcast van de PodcastOpnemen.com estafette ‘Het Pionierspad’ waarin ik in gesprek ben met Sander Veldman.

Beluisteren via Spotify, check dan https://open.spotify.com/episode/5CwqCq46qWNQa513ktzNdf?si=22c02203340a4cfa. Of kijken via YouTube, check dan https://youtu.be/i3B-s82szro?si=UgpeW0fIzGTmgODB

Van gas naar grip: hoe Altrex in Zwolle stap voor stap verduurzaamt

Soms begint een groot verduurzamingsproject met één simpele vraag: “Kun je eens meekijken naar de installaties?”

Zo begon ook mijn traject bij Altrex, in opdracht van WDP NV. Een bekende opdrachtgever, met wie ik eerder werkte aan de verduurzaming van hun vastgoed. Dit keer ging het om een productie- en logistiek pand in Zwolle — met ambitie: volledig van het gas af, zonder in te leveren op comfort of betrouwbaarheid.

En eerlijk is eerlijk: de lat lag hoog.

De aanleiding: van wens naar noodzaak
De behoefte om te verduurzamen kwam niet uit het niets. De installaties waren verouderd en gebaseerd op gas, wat niet alleen ongunstig is qua uitstoot, maar ook qua toekomstbestendigheid.

Daarnaast speelde er iets anders: in de productiehal kampte men met een oncomfortabel binnenklimaat. Wisselende temperaturen en hoge luchtvochtigheid maakten het werken minder prettig. Dat gaf het project een extra laag — het ging niet alleen om techniek en cijfers, maar ook om mensen.

Kijken, luisteren, doorgronden

Zoals altijd startte ik met een grondige analyse: wat is er, wat werkt, wat niet? Ik bracht de bestaande installaties in kaart en sprak met de mensen op de vloer. Techniek is één ding, maar pas als je hoort waar gebruikers écht tegenaan lopen, krijg je scherp waar de kansen liggen.

In dit geval werd duidelijk dat vooral de klimaatregeling in de productie aandacht verdiende. Tegelijk zagen we in de kantoren en logistieke ruimtes ook verouderde apparatuur die niet meer voldeed aan de eisen van deze tijd.

Van idee naar plan van aanpak

Op basis van de inzichten ontwierp ik een gasloos installatieconcept:

• Volledige elektrificatie van verwarming en luchtbehandeling
• Slimme regeling van temperatuur én luchtvochtigheid
• Betere energie-efficiëntie over de hele linie

Voor het hele pand — van kantoor tot productiehal — werkte ik dit uit tot een programma van eisen. Daarop volgde de aanbesteding, die ik eveneens begeleidde.

De uitvoering splitsten we bewust op in twee fases, om de bedrijfsvoering van Altrex niet te verstoren.

De uitvoering: stap voor stap vooruit

Fase 1, gestart eind 2024, is inmiddels afgerond:

• Ketels zijn vervangen
• Kleine luchtbehandelingsunits vernieuwd
• Kantoor voorzien van nieuwe luchtbehandelingskast
• Elektrische heaters geplaatst

Fase 2 gaat in 2025 van start: daarin pakken we de grote klapper aan — de productie- en logistieke hal. Hier komen nieuwe, gasloze installaties die het binnenklimaat écht gaan verbeteren.

Wat levert het op?

Nu al zijn de eerste effecten zichtbaar: meer comfort in kantoorruimtes, geen afhankelijkheid meer van gas voor een deel van het pand, en een flinke stap richting een lagere CO₂-uitstoot.

Na fase 2 is het hele pand gasloos. Maar belangrijker nog: medewerkers krijgen een prettiger werkklimaat en WDP versterkt zijn duurzame positie als vastgoedeigenaar. Win-win.

Wat ik leerde van dit traject?

• Praat vroeg met de mensen die in het gebouw werken – hun ervaring is goud waard
• Een gefaseerde aanpak werkt: je blijft in beweging, zonder het proces te forceren
• Comfort en verduurzaming zijn geen tegenstelling – ze versterken elkaar

Tot slot: hoe maken jullie verduurzaming concreet?

Bij Altrex bleek opnieuw dat grote stappen vaak beginnen met goed luisteren, slim plannen en samenwerken. En jij? Welke stap heb jij op de planning staan om gas terug te nemen in je organisatie? 👉

Ik denk graag met je mee.

Ventileren naar de norm… of naar gezond verstand?

Gisteren zat ik in een bijeenkomst. Je kent het wel: plannen, presentaties, technische doorrekeningen. Alles klonk op papier keurig verantwoord. “We hebben gerenoveerd,” zei iemand. “Warmtepomp erin, restwarmte benutten, check. Alles volgens de laatste inzichten.”

Maar toen ik vroeg: “En de ventilatie?”, werd het even stil.
“Ja,” zei hij, “die hebben we teruggebracht naar de norm, dat bespaart energie.”

En daar ging bij mij iets jeuken.

Want die norm… die is minimaal. Het is letterlijk de ondergrens van wat acceptabel is. Maar mensen functioneren niet op de ondergrens. Mensen willen lékker kunnen werken, zich kunnen concentreren, niet halverwege de dag wegdommelen in muffe lucht. En dat lukt alleen als je voldoende frisse lucht hebt.

Ik ben juist bezig om die ventilatiehoeveelheden flink omhoog te brengen. Drie keer zoveel als het bouwbesluit bijvoorbeeld, zoals bij Brien. Waarom? Omdat je anders simpelweg geen punten scoort. Niet in duurzaamheid, niet in welzijn, en ook niet in werkplezier.

Het mooie is: meer lucht hoeft niet per se meer energie te kosten. Als je het slim aanpakt – denk aan vraag gestuurde ventilatie, warmteterugwinning, slimme sensoren – kun je én comfort verhogen én energie besparen.

Dus de vraag is: richten we ons op het halen van normen? Of op het creëren van écht gezonde, prettige plekken om te werken en leven? 👉

Wanneer heb jij voor het laatst stilgestaan bij de lucht die je inademt?