Van ambitie naar impact: hoe een duurzaam logistiek centrum in Zwolle tot stand kwam

Soms begint een project met één duidelijke wens. In dit geval: een toekomstbestendig gebouw voor Transferro BV, gerealiseerd door IJsseldelta Vastgoed. Een plek waar logistiek, comfort én duurzaamheid samenkomen.

Ik mocht vanuit Meijer Verduurzaamt vanaf het begin meedenken. En juist dat vroege moment, waarin plannen nog ideeën zijn, is zó bepalend. Want als je dan al de juiste vragen stelt, voorkom je kostbare omwegen later.

In dit project ging het om méér dan alleen techniek. Natuurlijk, de installaties moesten energiezuinig zijn. Onderhoudsarm ook. Maar minstens zo belangrijk was het zoeken naar balans: tussen ambitie en haalbaarheid, tussen ontwerp en uitvoering.

We begonnen met BREEAM-NL als uitgangspunt, maar stapten gaandeweg over op GPR-gebouw. Niet omdat de lat lager moest, maar omdat het beter paste bij de context. Het resultaat? Een GPR-score van 8,5, een cijfer dat niet alleen iets zegt over prestaties, maar vooral over samenwerking.

Van materiaalkeuzes tot ventilatie, van daglichttoetreding tot het opstellen van een bestek: alles werd getoetst op duurzaamheid én werkbaarheid. Wat mij bijblijft, is hoe nauw het team samenspeelde. Geen losse schakels, maar één gezamenlijke beweging richting oplevering.

En dat is misschien wel de grootste les: duurzaamheid vraagt niet alleen om techniek, maar om verbinding. Tussen mensen, belangen en ideeën. Juist dáár ligt onze kracht: tussen plan en praktijk, tussen ambitie en uitvoering.

👉 Hoe zorg jij in jouw werk dat duurzaamheid ook echt dóórwerkt in de praktijk?

Restwarmte als goudmijn (die onbenut bleef)

Soms loop je tegen iets aan dat zó logisch voelt… dat je je bijna niet kunt voorstellen waarom het er nog niet is.

Zo belandde ik bij Groen Gas Gelderland.

Een bedrijf dat biogas produceert uit mest: duurzaam, circulair, innovatief. Maar tijdens het proces werd nog altijd flink wat aardgas gebruikt voor verwarming. Een knelpunt in een verder groen verhaal. Tegelijkertijd was er een continue stroom restwarmte beschikbaar, die nauwelijks werd benut.

Ik werd erbij gehaald vanwege mijn ervaring met warmtepompen. Want intern ontbrak die kennis, maar er was wél urgentie: de energiekosten stegen en de CO₂-uitstoot paste niet bij hun duurzame ambities.

Wat volgde was een diepgaande analyse van het hele systeem. Hoeveel warmte is er nodig? Wanneer? Waar zit de verspilling? Wat kan je met de restwarmte? En vooral: hoe krijg je het op de juiste temperatuur?

Want dát was de uitdaging: warmtepompen zijn vaak minder geschikt voor hoge temperaturen. Maar juist die waren nodig om het bestaande proces te kunnen blijven draaien. Toch zag ik kansen. Met de juiste opstelling en slimme keuzes kon de restwarmte worden ‘opgewaardeerd’ naar bruikbare hitte.

Dus ik ontwierp een modulair systeem, met warmtepompen die draaien op duurzame elektriciteit en slim gebruikmaken van die restwarmte. Een oplossing die de oude gasgestookte ketels grotendeels overbodig zou maken.

Alles klopte. Technisch, financieel, duurzaam.

En toch… kwam het project niet van de grond. De organisatie besloot strategisch even een andere kant op te kijken. Geen afwijzing, maar wel een pauzeknop.

Was dat jammer? Ja.
Was het verspilde moeite? Zeker niet.

Het plan leverde waardevolle inzichten op — niet alleen over deze situatie, maar over hoe we in de industrie anders kunnen kijken naar warmte, energie en verspilling. Restwarmte is geen afvalproduct. Het is een verborgen energiebron die we nog lang niet genoeg benutten.

Welke onbenutte kansen liggen er bij jou in de organisatie?

👉 Laat ze niet liggen. Soms is de timing alles wat er nog mist.

Stilstaan om vooruit te komen

– over leiderschap, verandering en de kracht van vertraging

“Wat gebeurt er als je niets doet?”

Die vraag stelde Hijbo Lantink mij, ergens halverwege ons gesprek. We zaten aan de tafel, het regende zacht tegen het raam. Buiten kabbelde het leven door, binnen ontstond ruimte voor reflectie.

Hijbo is een man van weinig woorden, maar áls hij spreekt, zit er lading in. Misschien komt het door zijn achtergrond in transport – daar telt elke beweging. Of door zijn jaren in de zorg, waarin elke beslissing impact heeft op echte mensen. Of misschien is het simpelweg wie hij is: een ondernemende Meppeler met een scherp oog voor wat er speelt, en een groot hart voor mensen.

Ik sprak hem over de grote thema’s die ons bezighouden: leiderschap, verandering, groei, verbinding. En hoe je overeind blijft in een wereld die razendsnel verandert. Want of je nu ondernemer bent, teamleider of professional: we worden allemaal uitgedaagd om koers te houden, ook als het stormt.

Van sturen op cijfers naar aandacht voor mensen

Hijbo’s eigen verhaal begint in de transportsector. Een wereld van logistiek, efficiëntie, snel schakelen. Maar het leven liep anders. Via een omweg belandde hij in de zorg, als leidinggevende van een grote organisatie. En net toen hij zijn plek begon te vinden, kwam corona.

“In één klap stond alles op z’n kop. Medewerkers vielen uit, cliënten werden ziek, families belden met vragen waar we geen antwoord op hadden. En jij moet dan als leidinggevende de rust bewaren.”

Het dwong hem om opnieuw te kijken naar zijn rol. Niet als planner of regelaar, maar als mens tussen de mensen.
“Het ging ineens niet meer over output, maar over aandacht. Hoe hou je je team bij elkaar? Hoe blijf je zelf overeind?”

Daar begon zijn zoektocht naar een ander soort leiderschap. Geen leiderschap van controle, maar van vertrouwen. Geen antwoord geven, maar vragen durven stellen.

De natuur als leermeester

Wat hem hielp? De natuur.
Niet als uitje of teambuildingactiviteit, maar als serieuze plek om tot rust te komen en inzicht te vinden.

“We gingen met teams naar buiten. Hiken in Schotland. Kanoën in Lapland. Stiltewandelingen in eigen land. Daar gebeurden de echte gesprekken. Daar kwam ruimte voor wat er echt toe deed.”

Het raakte me. Omdat ik het herken. Zelf organiseer ik ook wandelingen – met collega’s, opdrachtgevers of mijn zoon. Niet om ‘iets te halen’, maar om los te laten. Want juist in die verstilling ontstaat beweging.

Hijbo beschrijft het mooi:
“Als je wandelt in stilte, zonder agenda, ga je vanzelf luisteren. Naar jezelf. Naar de ander. Naar wat nog gezegd wil worden.”

Die ervaring wil hij nu doorgeven. Met zijn bedrijf HLG Solutions helpt hij ondernemers bij vragen rondom overname, verkoop, samenwerking of nieuwe richting. Niet met spreadsheets, maar met gesprekken. Vaak wandelend.

En dat werkt.

Ruimte voor kwetsbaarheid

Wat me opvalt in alles wat Hijbo doet, is dat hij altijd de menselijke kant opzoekt. Ook – of juist – in zakelijke context. Hij vertelde over teamdagen waar mensen voor het eerst durfden uit te spreken dat ze twijfels hadden. Of moe waren. Of het niet meer wisten.

“We willen vaak alles oplossen. Maar sommige dingen willen alleen maar gezien worden. En gedeeld.”

Hijbo creëert die ruimte. Zonder oordeel, zonder haast. Met aandacht. En dat is zeldzaam.

In zijn woorden:
“Kwetsbaarheid in teams is geen risico, maar een kans. Juist daar ontstaat vertrouwen. En vanuit vertrouwen komt groei.”

Ik geloof dat ook. Duurzame inzetbaarheid gaat niet alleen over vitaliteit of opleidingen. Het gaat over veiligheid. Over het gevoel dat je er mag zijn. Met alles wat je meebrengt.

Duurzaam werken begint van binnen

In mijn werk bij Meijer Verduurzaamt richten we ons op de verduurzaming van gebouwen. Technisch, energetisch, toekomstbestendig. Maar steeds vaker merk ik: echte verduurzaming begint van binnen.

Bij de mensen.
Bij hun verhalen.
Bij het lef om stil te staan en je af te vragen: waar sta ik eigenlijk? En waar wil ik naartoe?

Daarom raakte dit gesprek me zo. Omdat het precies blootlegt waar het volgens mij om draait in deze tijd:

• Ruimte maken voor reflectie

• De kracht van stilte benutten

• Niet alleen kijken naar ‘hoe het moet’, maar naar wat klopt

Of je nu een pand verduurzaamt of een organisatie, een team begeleidt of een nieuwe richting zoekt – de echte verandering begint vaak niet met actie, maar met aandacht.

Een nieuwe manier van kijken

Hijbo’s pad is geen rechte lijn. Net als het mijne. En waarschijnlijk het jouwe ook niet. Maar juist in dat kronkelige pad schuilt iets moois.

Want hoe vaak dwingen we onszelf tot tempo, tot structuur, tot resultaat?
Terwijl de echte antwoorden zich vaak pas laten zien als we durven vertragen.

En dat is misschien wel de grootste les die ik meeneem uit dit gesprek:
Duurzame keuzes vragen om een andere manier van kijken. Niet sneller, maar dieper. Niet harder, maar zachter. Niet meer, maar beter.

Tot slot

Ik ben dankbaar voor dit soort ontmoetingen. Ze zetten me stil. Ze openen iets. En ze inspireren me om anders te blijven kijken – naar mijn werk, naar samenwerking, naar leiderschap.

Ik gun dat anderen ook. Daarom deel ik dit verhaal.

👉 Wat raakt jou in dit verhaal?
👉 Waar vind jij rust, richting of hernieuwde energie?
👉 En hoe geef jij ruimte aan de menselijke kant van werk?

Laat het me weten. In een reactie, een bericht of misschien tijdens een wandeling. Je bent welkom.

Bekijk of beluister de podcast van Wim in gesprek met Hijbo Lantink

Wil je het volledige gesprek luisteren van Hijbo & mij, check dan op Spotify https://open.spotify.com/episode/60azjZtrzhTlvPRq534xh3?si=d21b9b8a66ae448b of bekijken op YouTube.

#leiderschap #persoonlijkgroei #vertragen #duurzameinzetbaarheid #hiken #Meppel #teamontwikkeling #ondernemen #menselijkewerk

Vier jaar later: een duurzaam traject afgerond bij Borgstede in Barendrecht

Vier jaar geleden begon het.
Een telefoontje, een vraag, een uitnodiging om mee te kijken naar een bestek voor een nieuw woonzorgcomplex in Barendrecht: Borgstede. Woonzorg Nederland had Meijer Verduurzaamt gevraagd om hun expertise in te brengen op het gebied van duurzame klimaatinstallaties.

Mijn rol? Als second opinion kritisch meekijken naar het ontwerp van een collega-adviseur. Niet om af te breken, maar om te versterken. Om samen te zorgen dat wat op papier stond ook werkelijk bijdroeg aan een duurzaam en comfortabel binnenklimaat voor de toekomstige bewoners.

In de eerste fase bracht ik verbeteringen aan in het bestek, begeleidde ik de selectie van de installateur en hield ik tijdens de uitvoering vinger aan de pols. Geen verrassingen, wel optimalisatie. Tijdens de vooroplevering zagen we het resultaat: minder restpunten, meer rust en overzicht richting de definitieve oplevering.

En toen kwam fase twee.
In 2025 ging deze van start, wederom mocht ik namens de opdrachtgever toezien op de uitvoering. Het ontwerp stond al, dus mijn focus lag op de vraag: wordt het ook daadwerkelijk zo gerealiseerd? Meerdere controles volgden. Een paar restpuntjes, ja maar vooral veel bevestiging dat het klopt wat er staat.

Woensdag 18 juni liep ik voor de laatste keer door het gebouw. Een vooroplevering voor Woonzorg Nederland.
Ik keek omhoog naar de luchtbehandelingskasten, checkte het installatiewerk, voelde aan alles dat de installatie voldoet aan het ontwerp en doelstellingen. Precies zoals bedoeld.

Met een gerust hart laat ik het nu over aan de gebruikers.
Vier jaar aan betrokkenheid, zorgvuldigheid en samenwerking komen hiermee tot een mooi einde.

En ik?
Ik kijk terug met voldoening én nieuwsgierigheid. Naar wat komt. Naar waar ik mijn kennis en betrokkenheid de volgende keer mag inzetten.

👉 Welke stap in jouw werk bracht je van inhoud naar impact?

Het lijkt vanzelfsprekend: je loopt een hotel binnen en geniet van een aangename temperatuur, zomer of winter. Maar achter dat comfort schuilt een complex samenspel van techniek, planning en samenwerking. Bij het Moxy Hotel in Den Haag speelde Meijer Verduurzaamt een cruciale rol om dat proces soepel te laten verlopen.

En geloof me, dat ging niet vanzelf.

De uitdaging: techniek en planning in harmonie

De installatie van een klimaatsysteem is geen kwestie van een paar units ophangen en klaar. Zeker niet in een hotel, waar gasten verwachten dat het klimaat onopvallend perfect is. Geen ruis, geen tocht, geen ongemakken.

Daikin Nederland BV was als hoofdaannemer verantwoordelijk voor de installatie, maar had een schakel nodig tussen alle betrokken partijen: de installateur, de aannemer en de eindgebruiker. Iemand die niet alleen de techniek begrijpt, maar ook het proces overziet en ervoor zorgt dat iedereen op het juiste moment de juiste stappen zet.

Dat is waar Meijer Verduurzaamt in beeld kwam.

Van plan naar actie: geen ruis op de lijn

We startten met een grondige analyse: waar zitten de risico’s? Welke technische specificaties zijn cruciaal? En hoe zorgen we ervoor dat de planning wordt gehaald zonder kwaliteitsverlies?

De oplossing lag in drie pijlers:

• Strakke coördinatie: Geen losse eindjes. We zorgden ervoor dat elke partij wist wat, wanneer en hoe iets moest gebeuren.

• Kwaliteitsbewaking: Doorlopend toezicht op de installatie om te garanderen dat alles werkte zoals bedoeld.

• Duidelijke communicatie: Geen verwarring of misverstanden, maar heldere instructies en afstemming.

Dat klinkt misschien logisch, maar in de praktijk is het dé factor die bepaalt of een project ontspoort of succesvol wordt afgerond.

Het resultaat: een vlekkeloze oplevering

Dankzij deze aanpak werd de klimaatinstallatie binnen de planning en naar volle tevredenheid opgeleverd. Het hotel kan zijn gasten nu een perfect binnenklimaat bieden – zonder dat ze er ooit bij stilstaan. En dat is precies de bedoeling.

Maar misschien nog belangrijker: dit project bevestigt opnieuw hoe essentieel een ervaren projectmanager is in technische trajecten. Iemand die bruggen slaat tussen techniek en praktijk, tussen planning en realiteit.

De vraag voor jou: wie houdt de touwtjes in handen?

Of het nu gaat om een hotel, een kantoor of een ander gebouw: een goed werkende installatie staat of valt met de juiste begeleiding. Hoe zorg jij ervoor dat je projecten soepel verlopen?

Laten we daar eens over praten.

BREEAM-certificering op schaal: hoe ING en Meijer Verduurzaamt samen verduurzaming versnellen

Acht jaar geleden begon mijn samenwerking met ING Bank als BREEAM Assessor. Wat toen begon met losse projecten, groeide uit tot iets veel groters. Sinds drie jaar pakken we het namelijk structureel aan: meerdere bankkantoren tegelijk, via de zogenaamde portfolio-aanpak.

En dat is niet zomaar iets. Want waar je bij één locatie overzicht hebt, vraagt een portfolio-aanpak om structuur, scherpte en vooral: goede samenwerking. Samen met de experts van ING duiken we diep in het vastgoed, op zoek naar verbeterkansen, meetbare verduurzaming om zo de meeste punten binnen de verschillende credits te behalen.

De maanden mei en juni stonden bij mij dan ook volledig in het teken van deze aanpak. We bezochten locaties door het hele land, van Zwolle, Groningen en Amersfoort tot aan Middelburg, Den Haag en Tilburg. Elk pand vertelt z’n eigen verhaal. En in elk pand zie je: hier gebeurt iets. Hier wordt gebouwd aan een duurzamer Nederland.

De kracht van een portfolio-aanpak zit ‘m in de schaal én in het ritme. Want als je jaarlijks een hele reeks panden langs de duurzaamheidslat legt, ontstaat er iets moois: inzicht, overzicht en misschien wel het belangrijkste, actie!

En dat loont. Door een strakke planning, goede samenwerking en de inzet van velen, is het hele portfolio vóór 1 juli 2025 ingediend bij de Dutch Green Building Council. Nu volgt de kwaliteitscontrole (QA) en daarna… de certificaten. Een tastbare beloning voor het harde werk van een team dat duurzaamheid niet als project ziet, maar als proces.

Wat mij persoonlijk drijft? Het feit dat ik, midden in die dynamiek, mag bijdragen aan structurele verduurzaming. Niet alleen op papier of in de stenen zelf, maar ook in de mens die gebruik maakt van het gebouw.

👉 Werk jij ook met een vastgoedportefeuille en vraag je je af of dit voor jou werkt? Of wil je eens sparren over hoe je verduurzaming kunt opschalen binnen jouw organisatie? Stuur me gerust een berichtje.

Laten we verduurzaming samen praktisch én impactvol maken.

10 jaar ondernemen met gezond verstand: waarom verduurzamen begint bij mensen, niet bij regels

Die combineert jouw persoonlijke reis met een duidelijke stelling. Wil je een variant die net iets luchtiger of spannender klinkt? Ik geef je graag alternatieven 👉

Kort, krachtig en prikkelend — en het zet meteen de toon voor jouw persoonlijke kijk op verduurzaming.

Wil je er nog een paar alternatieven bij ter vergelijking? 👉

Tien jaar geleden begon mijn avontuur als zelfstandig ondernemer

Geen groot plan, geen strategisch moment—gewoon een kans die zich voordeed bij een oude werkgever. Achteraf noem ik het geluk, maar ergens voelde het ook als het juiste pad. Wat ik toen nog niet wist, is hoezeer dat moment het begin was van een reis die volledig op gevoel zou verlopen.

Ondernemen, zo bleek al snel, is voor mij geen optelsom van offertes, spreadsheets en marketingstrategieën. Het is vertrouwen. Vertrouwen dat werk komt wanneer je ervoor openstaat. Dat je met de juiste mensen werkt als je dicht bij jezelf blijft. Mijn vrouw zegt weleens gekscherend: “Jij hebt geen werk… en vijf tellen later zit je agenda vol.” En ze heeft gelijk. Ik werk voor wie bij me past. Voor wie gelooft in wat ik doe. En dat werkt.

Het is niet toevallig. Ondernemen zit in mijn bloed. In mijn familie draaide het altijd al om pionieren, kansen zien, zelf verantwoordelijkheid nemen. Dat ik ooit voor mezelf zou beginnen, was eerder een kwestie van timing dan van keuze. Toch is het elke dag opnieuw een leerproces. Nieuwe situaties, onverwachte wendingen, groei. Dat maakt het spannend, en precies dat maakt het mooi.

In die reis ontdekte ik dat verbinding cruciaal is

Niet alleen met klanten, maar met mensen. Tijdens een afspraak kijk ik altijd even rond. Wat staat er in de kast? Een boek over wielrennen, een oude camera, een award? Die details vertellen vaak meer dan een cv of elevator pitch. Ze geven me iets om op aan te haken. Een gemeenschappelijke interesse. En dat maakt het verschil. Zaken doe je immers met mensen, niet met functies.

Vorig jaar bracht ik zes dagen door in de Zweedse natuur. Geen bereik. Geen planning. Alleen stilte, water, vuur. Het was confronterend en helend tegelijk. Want in die rust werd duidelijk: verduurzaming begint niet bij techniek. Het begint bij bewustzijn. Bij de vraag: hoe wil je leven? Wat heb je nodig om goed te functioneren, niet alleen als ondernemer, maar als mens?

Daar zit voor mij de kern van duurzaamheid. Niet alleen isolatie en zonnepanelen, maar leefkwaliteit. Tijd nemen. Stil durven staan. Ruimte maken voor echt contact. Bij Meijer Verduurzaamt gaat het uiteindelijk altijd om mensen. Of het nu gaat om een koelinstallatie voor een vastgoedpartij of een compleet traject voor een duurzaamheidslabel: de vraag is steeds weer—hoe ervaren mensen de plek waar ze werken of wonen?

Normen versus gezond verstand

En dat brengt me bij iets wat me bezighoudt: normen versus gezond verstand. In een bijeenkomst hoorde ik iemand trots vertellen over een renovatie: warmtepomp, restwarmte, alles volgens de laatste inzichten. “En de ventilatie?” vroeg ik. “Teruggebracht naar de norm,” klonk het. Tja. De norm is het minimum. Maar mensen functioneren niet op het minimum. Ze willen fris kunnen werken, zich kunnen concentreren, geen last hebben van muffe lucht.

Daarom verhoog ik die ventilatiehoeveelheden liever. Niet alleen omdat het gezonder is, maar omdat het rendeert: meer comfort, meer productiviteit, meer duurzaamheid. En dat hoeft echt niet meer energie te kosten—als je het slim aanpakt, win je op alle fronten.

Tien jaar pionieren heeft me veel geleerd.

Over ondernemen, over mensen, over mezelf. Maar vooral over de kracht van vertragen. Van echt luisteren. En van ruimte maken—voor frisse lucht, voor verbinding, voor verandering.

👉 Dus nu ben ik benieuwd: Waar pionier jij in? Wat is voor jou die kast, dat meer, die frisse lucht?

Bekijk of luister deze podcast van de PodcastOpnemen.com estafette ‘Het Pionierspad’ waarin ik in gesprek ben met Sander Veldman.

Beluisteren via Spotify, check dan https://open.spotify.com/episode/5CwqCq46qWNQa513ktzNdf?si=22c02203340a4cfa. Of kijken via YouTube, check dan https://youtu.be/i3B-s82szro?si=UgpeW0fIzGTmgODB

Van gas naar grip: hoe Altrex in Zwolle stap voor stap verduurzaamt

Soms begint een groot verduurzamingsproject met één simpele vraag: “Kun je eens meekijken naar de installaties?”

Zo begon ook mijn traject bij Altrex, in opdracht van WDP NV. Een bekende opdrachtgever, met wie ik eerder werkte aan de verduurzaming van hun vastgoed. Dit keer ging het om een productie- en logistiek pand in Zwolle — met ambitie: volledig van het gas af, zonder in te leveren op comfort of betrouwbaarheid.

En eerlijk is eerlijk: de lat lag hoog.

De aanleiding: van wens naar noodzaak
De behoefte om te verduurzamen kwam niet uit het niets. De installaties waren verouderd en gebaseerd op gas, wat niet alleen ongunstig is qua uitstoot, maar ook qua toekomstbestendigheid.

Daarnaast speelde er iets anders: in de productiehal kampte men met een oncomfortabel binnenklimaat. Wisselende temperaturen en hoge luchtvochtigheid maakten het werken minder prettig. Dat gaf het project een extra laag — het ging niet alleen om techniek en cijfers, maar ook om mensen.

Kijken, luisteren, doorgronden

Zoals altijd startte ik met een grondige analyse: wat is er, wat werkt, wat niet? Ik bracht de bestaande installaties in kaart en sprak met de mensen op de vloer. Techniek is één ding, maar pas als je hoort waar gebruikers écht tegenaan lopen, krijg je scherp waar de kansen liggen.

In dit geval werd duidelijk dat vooral de klimaatregeling in de productie aandacht verdiende. Tegelijk zagen we in de kantoren en logistieke ruimtes ook verouderde apparatuur die niet meer voldeed aan de eisen van deze tijd.

Van idee naar plan van aanpak

Op basis van de inzichten ontwierp ik een gasloos installatieconcept:

• Volledige elektrificatie van verwarming en luchtbehandeling
• Slimme regeling van temperatuur én luchtvochtigheid
• Betere energie-efficiëntie over de hele linie

Voor het hele pand — van kantoor tot productiehal — werkte ik dit uit tot een programma van eisen. Daarop volgde de aanbesteding, die ik eveneens begeleidde.

De uitvoering splitsten we bewust op in twee fases, om de bedrijfsvoering van Altrex niet te verstoren.

De uitvoering: stap voor stap vooruit

Fase 1, gestart eind 2024, is inmiddels afgerond:

• Ketels zijn vervangen
• Kleine luchtbehandelingsunits vernieuwd
• Kantoor voorzien van nieuwe luchtbehandelingskast
• Elektrische heaters geplaatst

Fase 2 gaat in 2025 van start: daarin pakken we de grote klapper aan — de productie- en logistieke hal. Hier komen nieuwe, gasloze installaties die het binnenklimaat écht gaan verbeteren.

Wat levert het op?

Nu al zijn de eerste effecten zichtbaar: meer comfort in kantoorruimtes, geen afhankelijkheid meer van gas voor een deel van het pand, en een flinke stap richting een lagere CO₂-uitstoot.

Na fase 2 is het hele pand gasloos. Maar belangrijker nog: medewerkers krijgen een prettiger werkklimaat en WDP versterkt zijn duurzame positie als vastgoedeigenaar. Win-win.

Wat ik leerde van dit traject?

• Praat vroeg met de mensen die in het gebouw werken – hun ervaring is goud waard
• Een gefaseerde aanpak werkt: je blijft in beweging, zonder het proces te forceren
• Comfort en verduurzaming zijn geen tegenstelling – ze versterken elkaar

Tot slot: hoe maken jullie verduurzaming concreet?

Bij Altrex bleek opnieuw dat grote stappen vaak beginnen met goed luisteren, slim plannen en samenwerken. En jij? Welke stap heb jij op de planning staan om gas terug te nemen in je organisatie? 👉

Ik denk graag met je mee.

Ventileren naar de norm… of naar gezond verstand?

Gisteren zat ik in een bijeenkomst. Je kent het wel: plannen, presentaties, technische doorrekeningen. Alles klonk op papier keurig verantwoord. “We hebben gerenoveerd,” zei iemand. “Warmtepomp erin, restwarmte benutten, check. Alles volgens de laatste inzichten.”

Maar toen ik vroeg: “En de ventilatie?”, werd het even stil.
“Ja,” zei hij, “die hebben we teruggebracht naar de norm, dat bespaart energie.”

En daar ging bij mij iets jeuken.

Want die norm… die is minimaal. Het is letterlijk de ondergrens van wat acceptabel is. Maar mensen functioneren niet op de ondergrens. Mensen willen lékker kunnen werken, zich kunnen concentreren, niet halverwege de dag wegdommelen in muffe lucht. En dat lukt alleen als je voldoende frisse lucht hebt.

Ik ben juist bezig om die ventilatiehoeveelheden flink omhoog te brengen. Drie keer zoveel als het bouwbesluit bijvoorbeeld, zoals bij Brien. Waarom? Omdat je anders simpelweg geen punten scoort. Niet in duurzaamheid, niet in welzijn, en ook niet in werkplezier.

Het mooie is: meer lucht hoeft niet per se meer energie te kosten. Als je het slim aanpakt – denk aan vraag gestuurde ventilatie, warmteterugwinning, slimme sensoren – kun je én comfort verhogen én energie besparen.

Dus de vraag is: richten we ons op het halen van normen? Of op het creëren van écht gezonde, prettige plekken om te werken en leven? 👉

Wanneer heb jij voor het laatst stilgestaan bij de lucht die je inademt?

Van gas naar toekomst: hoe Boom BV haar kantoor duurzaam transformeerde

Een kantoor verduurzamen klinkt misschien als een technisch verhaal. Maar achter elk plan schuilt een ambitie. Een verlangen naar toekomstbestendigheid, comfort én verantwoordelijkheid. Zo ook bij Boom BV in Meppel.

Toen ik hun kantoor binnenstapte, voelde ik meteen: hier is ruimte om te groeien. Niet alleen qua energieverbruik, maar ook in comfort voor de mensen die er dagelijks werken. Na een eerste verkenning vanuit VerduurSaam Echt Meppel kwam de vraag op tafel: “Kun jij dit advies vertalen naar een concreet uitvoerbaar plan?”

Die vraag vormde het startsein voor een mooi traject. Want ja, Boom BV wilde verduurzamen. Niet alleen omdat het moet, maar omdat het kan – én omdat het loont.

De aanleiding: een wens én een kans

Boom BV wilde hun bedrijfsvoering toekomstbestendiger maken. Het kantoor draaide nog op gas, het binnenklimaat liet te wensen over en de ventilatie voldeed niet meer aan de eisen van deze tijd.

Tegelijkertijd speelden er externe factoren: stijgende energieprijzen, veranderende wet- en regelgeving, en – niet onbelangrijk – de groeiende behoefte van medewerkers aan een gezonde werkomgeving. Kortom, er lag niet alleen een opgave, maar vooral een kans.

Van analyse naar inzicht

We begonnen met een grondige analyse van het pand. Een thermografische inspectie bracht warmteverliezen aan het licht die je met het blote oog niet ziet. In gesprekken met gebruikers kwam boven tafel wat ze écht nodig hadden: meer comfort, minder tocht, betere ventilatie én vooral grip op het binnenklimaat.

De kernproblemen waren duidelijk:

• Verouderde gasgestookte ketels

• Onvoldoende ventilatie en luchtkwaliteit

• Energieverlies via de gevel

• Geen mogelijkheid tot individuele regeling

• Beperkt werkcomfort

Dat is geen fijne basis voor een duurzame werkplek.

Oplossingsrichting: comfort én rendement

Samen met Boom BV werkten we aan een plan dat technische degelijkheid verbindt met menselijk comfort. We kozen voor:

• Warmtepompen in plaats van gasgestookte ketels

• Een nieuw ventilatiesysteem met warmteterugwinning

• Aanpassingen aan de gebouwschil op basis van de thermografie

• Een programma van eisen waarin comfort en energieprestatie in balans zijn

Geen half werk, maar een aanpak die écht werkt – voor mens én milieu.

Van plan naar praktijk

Wat volgt is vaak het spannendste deel: de uitvoering. We startten met een helder stappenplan. Eerst het programma van eisen, daarna de aanbesteding. Vervolgens begeleidde ik de uitvoering samen met het team van Boom BV en de geselecteerde installateurs en leveranciers.

De lijnen waren kort, de samenwerking constructief. Wat hielp? Duidelijkheid. En een gedeeld vertrouwen in het gezamenlijke doel: een gasloos, comfortabel én energiezuinig kantoor.

En het resultaat?

Dat mag er zijn:

• Het kantoor is volledig gasloos

• De nieuwe warmtepompen doen stilletjes hun werk

• De ventilatie is sterk verbeterd – merkbaar voor iedereen

• Warmtelekken zijn aangepakt

• De energiekosten zijn gedaald

• En het comfort? “Het is hier gewoon veel fijner werken,” zei een medewerker onlangs tegen me

Wat we leerden

Een goed advies is waardevol, maar pas de vertaling naar een uitvoerbaar plan maakt écht impact.

We leerden ook hoe krachtig thermografie is als middel om verborgen energieverliezen aan het licht te brengen. En vooral: dat draagvlak bij gebruikers essentieel is voor een succesvolle transformatie.

Dit project laat zien dat verduurzamen niet alleen een technische uitdaging is, maar vooral een menselijke. Het gaat over keuzes durven maken, samenwerken en blijven kijken naar wat wél kan.

👉 Waar zie jij nog kansen voor verduurzaming binnen jouw organisatie?